Op 4 februari 2011 zag ik een aflevering van RTL Boulevard waar Dinand Woesthoff en Johnny de Mol, resp. oprichter en ambassadeur van de Guusje Nederhorst Foundation, het hadden over De Dag van het Vergeten Kind.
Van de website van de Guusje Nederhorst Foundation:
Vrijdag 4 februari 2011 heeft de Guusje Nederhorst Foundation, op de verjaardag van Guusje, de eerste Dag van het Vergeten Kind georganiseerd in Safaripark Beekse Bergen. Het safaripark opende haar deuren voor ruim 500 kinderen uit opvangcentra in Nederland. De kinderen werden een dag lang met allerlei activiteiten en optredens in het zonnetje gezet, daarbij ondersteund door oprichter Dinand Woesthoff, ambassadeurs Johnny de Mol en Babette van Veen, bekende vrienden Bridget Maasland, Bettina Holwerda, Jim Bakkum en Chris Zegers en natuurlijk Guusjes creaties Woezel en Pip.
Voor veel kinderen was het de eerste keer dat ze een dierentuin bezochten. Uiteindelijk kwamen er 293 kindjes uit asielzoekers- centra, 125 kindjes uit blijf huizen, 23 kindjes uit maatschappelijke opvangcentra en 69 kindjes uit dagopvangcentra. Helaas konden we uit veiligheidsoverwegingen geen kinderen uit crisisopvang- tehuizen uitnodigen, omdat er deze dag ook pers aanwezig was.
Deze kinderen staan symbool voor de 35.000 kinderen die noodgedwongen in opvangcentra wonen. Soms ook, zonder dat u zich er bewust van bent, op geheime locaties bij u om de hoek. Media berichten voortdurend over het leed van kinderen in het buitenland. Terwijl er in Nederland grote groepen kinderen zijn die het minder goed hebben en worden vergeten. Het verhaal van deze kinderen verschilt, maar wat ze gemeen hebben, is dat ze op hun jonge leeftijd al veel, soms heftige dingen, meegemaakt hebben en (tijdelijk) opgroeien in een sobere opvangcentra. Niet de plek waar een jong leven zou moeten starten.
Met deze eerste Dag van het Vergeten Kind willen we deze kinderen uit de vergetelheid halen en de problematiek van het verborgen kinderleed onder de aandacht brengen in Nederland. Daarin worden we gesteund door de organen boven de instellingen, Federatie Opvang en COA.
Ik hoorde Dinand en Johnny vertellen over de sombere en sobere opvangcentra waar de kinderen verblijven. Op dat moment kwam het idee in mij op om wat leuke en kleurige schilderijen te maken voor het Blijf-van-mijn-lijf-huis hier in Dordrecht samen met mijn dochter Jitske. Zij wou graag iets doen voor een goed doel en wou in eerste instantie geld sparen en dan doneren aan de slachtoffers van de aardbeving op Tahiti. Persoonlijk leek het mij beter om iets te doen voor een goed doel dichter bij huis. Vervolgens kwam mijn man Jan op het idee om de schilderijen samen met de kinderen van de BSO De Driehoek (van het COKD) te maken.
Alvorens zomaar iets op te zetten heb ik per mail contact gezocht met de Guusje Nederhorst Foundation. Zij vonden het een enorm leuk initiatief. Via hen heb ik een mailadres van mijn contactpersoon van het Blijf-van-mijn-lijf-huis gekregen en kwam het balletje aan het rollen....
15 Maart jl. was het dan zover...
Met 5 canvasdoeken van 50x50 cm, waarop ik alvast wat tekeningen had gemaakt ging ik 's middags op weg naar de BSO.
Hello Kitty
Een vrolijke vlinder
Een gezellige giraffe (of is het een koe...?)
Een prinsesje
Woezel en Pip konden natuurlijk niet ontbreken. Maar moet eerlijkheidshalve erbij vertellen dat ik deze twee lieffies overgetrokken heb en dus niet zelf (na)getekend.
Na het fruit eten en drinken hebben we de kinderen (nog een keertje) uitgelegd wat we gingen doen en waarvoor. Natuurlijk mochten ze vrijwillig meedoen en gelukkig meldden zich er meer dan 10 meiden aan.
De leidsters van de BSO maakten 5 stelletjes, zodat er 2 meiden per doek aan de slag konden gaan.
Ongeveer een uur tot 5 kwartier later waren de kunstwerken klaar. De leidsters en ikzelf hebben nog eventjes het een en ander bijgewerkt; de puntjes op de i !
Alle kinderen die meegeholpen hebben om deze kleine actie "Kleur voor een Lach" tot een succes te maken, hebben een diploma "Schilderen" gekregen.
De ontzettend lieve leidsters van de BSO hebben een dag later nog wat mooie zwarte randjes getekend rondom de figuren op de doeken. Foto's hiervan volgen later nog.
Dit zijn de kunststukken nog zonder "zwarte randjes".
En nog wat foto's van de meiden hard aan het werk...
Omdat het Blijf-van-mijn-lijf-huis op een geheime lokatie zit, kunnen/mogen we niet zelf de schilderijen daar naar toe brengen.
Zodra ze met een vernislaag beschermd zijn maak ik een afspraak met mijn contactpersoon daar om af te spreken hoe en/of waar we de doeken kunnen overhandigen.
Wij zijn in ieder geval enorm trots op onze kids van de BSO die deze actie mogelijk gemaakt hebben.
Dank jullie wel!!!
Leidsters van de BSO De Driehoek
Claudia IJben
